بسیاری از داروهای پارکینسون داروهای دوپامینرژیک هستند. هدف آنها افزایش سطح دوپامین یا تأثیرگذاری بیشتر آن بر روی مغز است.
یکی دیگر از داروهایی که برای درمان پارکینسون استفاده می شود، داروهایی است که علائم غیر حرکتی را کنترل می‌کنند.
آگونیست های دوپامین می توانند عملکرد دوپامین را در مغز تقلید کنند. آنها کمتر از لوودوپا مؤثر هستند ، اما هنگامی که لوودوپا کمتر تأثیرگذار است ، می توانند به عنوان داروهای کمکی مفید باشند.
بیماری اس ام ای (آتروفی عضلانی نخاعی) و درمان های تایید شده آن
علائم ممکن است در دو طرف بدن ظاهر شوند. تغییرات در وضعیت ، راه رفتن و حالات صورت ممکن است بیشتر محسوس شوند.
از اهمیت ورزش در درمان و جلوگیری از پیشروی بیماری ها نباید غافل بود ، انجام فعالیت های ورزشی ، سبب افزایش ترشح دوپامین شده و به این ترتیب تا حدود قابل توجهی می تواند در بهبود عملکرد بیماران مبتلا به فلج مغزی لرزان موثر واقع گردد.
جراحی‌های تالاموتومی و پالیدوتومی انجام می‌شوند؛ اما به‌علت خطر عوارض جانبی چندان معمول نیستند.
برای چرخیدن ، یک دور برگشتی بزنید. روی پاشنه خود حرکت نکنید.
داروهای ضد پارکینسون
با این حال ، اینکه هر کدام چقدر تاثیر دارند ناشناخته است. بیشتر موارد در افرادی رخ می دهد که سابقه خانوادگی مشخصی از این بیماری ندارند.
پارکینسون با دو دسته‌ی اصلی علائم همراه است: ۱. علائمی که روی توانایی‌های حرکتی فرد تأثیر می‌گذارند و به بُروز مشکلات حرکتی نظیر لرزش و سفت شدن عضلات منجر می‌شوند؛ ۲. علائم غیرحرکتی نظیر درد و از‌دست‌دادن حس بویایی و زوال عقل هستند. فرد مبتلا ممکن است به تمام این علائم دچار نشود و نمی‌توان پیش‌بینی کرد این علائم چقدر شدید خواهند بود یا اینکه سرعت وخامت آنها چگونه است.
علت بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک چیست خستگی چیست؟ رفع کمبود انرژی و خستگی در بدن زنان و مردان
سموم و آفت کش ها، در بروز بیماری پارکینسون دخیل هستند. تحقیقات نشان می دهند که سطح این مواد در مغز افراد مبتلا به این بیماری، در مقایسه با سایر افراد بیشتر می باشد.
آریتمی قلبی چیست؟ انواع، علت و علائم تپش یا ضربان نامنظم قلب + درمان